Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

14 χρόνια χωρίς τον Λευτέρη Μήλο


Δείτε το βίντεο. (1994, ΑΕΛ – ΠΑΟ 4 – 4, ο Μήλος έχασε μοναδική ευκαιρία στο τέλος του αγώνα να κάνει το 5-4)
Ημέρα μνήμης ήταν η χθεσινή για την οικογένεια της ΑΕΛ. Σαν εχθές ( 8 Μαρτίου 1997), δεκατέσσερα χρόνια πριν η πόλη της Λάρισας θρήνησε ένα ακόμη από τα αγαπημένα παιδιά της. 
Ο Βορειοηπειρώτης μέσος ποδοσφαιριστής Λευτέρης Μήλος έφυγε άδικα από την ζωή, μόλις στα 31 του καθώς άφησε τη τελευταία του πνοή σε αυτοκινητικό δυστύχημα, λίγο έξω από τη Λάρισα. 

Ο Λευτέρης Μήλος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1966 στη Δερβιτσάνη Αργυροκάστρου και ξεκίνησε την καριέρα του το 1986 από την Παρτιζάνι Τιράνων. Από το 1991 μέλος της ΑΕΛ και μαζί με τον Στέφαν Στόικα ήταν οι παίκτες που «τραβούσαν» τον κόσμο στο «Αλκαζάρ». Φόρεσε τα βυσσινί ως το 1996 και ήταν από τους αγαπημένους των οπαδών της ΑΕΛ. Συνέχισε την καριέρα του στον Ηρακλή, ενώ υπήρχαν φήμες ότι από το επόμενο κιόλας καλοκαίρι επρόκειτο να επιστρέψει.
Ο Μήλος ήταν διεθνής με την Εθνική Αλβανίας έχοντας 20 συμμετοχές απο το 1988 έως το 1996, χωρίς να πετύχει κάποιο τέρμα.


7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
bravo sas paidia,kai mono apo to arthro exete tin eygnomosyni kai to sebasmo moy !!! Athanate LEYTERH MHLO!!!
Ανώνυμος είπε...
Συγχαρητήρια. Αξίζει. Ο Λευτέρης ήταν η άκαμπτη μορφή του Βορειοηπειρώτη. Τον γνώρισα από κοντά ως συμπαίχτη με τους νέους του Αργυροκάστρου.
Ανώνυμος είπε...
Ενας απο τους καλυτερους Ελληνες παιχτες ολων των εποχων.Μενει στο πανθεων των κορυφαιων Ελληνων παιχτων,ελλαδιτες και μη. Το γηπεδο της Δερβιτσανης εχει παρει το ονομα του και ολοι ημαστε υπερηφανοι γι'αυτον.Ακομα και σημερα μας κανει υπερηφανους ολους τους Δερβιτσιωτες.Το ποδοσφαιρο ηταν η ζωη του και η Δερβιτσανη η ψυχη του οπως ολων των Δερβιτσιωτων. Οσοι προλαβαν θα θυμουντε πως ηταν το καλυτερο διδυμο στο κεντρο με τον επαρχο Δ.Μαλιουκη και η Δερβιτσανη δεν εχανε απο κανεναν τοτε.Επισης ξεχνανε οι περισσοτεροι πως ο αδερφος του Λευτερη,ο Βαγγελης ηταν ο καλυτερος αμυντικος στο Αργυροκαστρο,για πολλους ο καλυτερος σε ολη την αλβανια οσο ηταν υγειης.Αυτα για να θυμουντε οι παλιοι και να μαθαινουν οι νεοι. Αιωνια του η μνημη.
aristera είπε...
Χωρις να ειμαι σιγουρος, νομιζω πως ξεκινησε να παιζει στο Luftetari και μετα οταν ηταν να υπηρετησει τη στρατιωτικη του θητεια τον απεκτησε το Partizani. Μιας και οι μεταγραφες απαγορευοταν, ο συνηθης τροπος για να παρει κανεις μεταγραφη στο Partizani ηταν να παει φανταρος. Και εκει μετα τον επαιρνε το Partizani ως ομαδα του στρατου. Ποιος δε θυματε τους αγωνες στο Αργυροκαστρο μεταξυ Luftetari και Partizani. To μισο γηπεδο να ειναι Καστεροι και να υποστηριζουν την ομαδα τους και το υπολοιπο Δερβιτσιωτες να υποστηριζουν Partizani. Ισως μετα τον Παναγιωτη Πανο ο πιο σπουδαιος αθλητης της περιοχης μας.
Ανώνυμος είπε...
Εκτός από την ποδοσφαιρική του αξία, ο Λευτέρης ήταν εξαιρετικό παιδί. Ορφανός από μικρός, τον μεγάλωσε η μάνα του , εκείνον και τα τέσσερα αδέρφια του με πολλή φτώχεια. Παρόλη την καταξίωση ήταν πάντα ταπεινός και σεβαστηκός, απ τα καλύτερα παιδιά της Δερβιτσάνης, που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ... Ας είναι καλά εκεί ψηλά..Συγχαρητήρια Βορειοηπειρώτη για το αφιέρωμα..
Ανώνυμος είπε...
Αιωνία του η μνήμη! Η Δερβιτσάνη είναι περήφανη γι αυτόν!!!!!!!
Ανώνυμος είπε...
βορειοηπειροτη μη κλεβεισ αρθρα απο τη σελιδα τησ ΑΕΛ να ρωτασ και κανενα δερβιτσοτη

Δημοσίευση σχολίου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου